'नेचर आणि वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफी', एक वेगळा छंद...

निसर्गाची साथ कोणाला आवडत नाही? श्रावणात हिरव्या गार झाडीतून चालताना जो आनंद मिळतो, त्याची तुलना कशाशीच करता येणार नाही. सकाळी उठल्यावर असंख्य पक्षांच्या मंजुळ आवाजात चहा घेण्याची मजाच वेगळी आहे. दररोजच्या धावपळीच्या आयुष्यातून थोडासा वेळ मिळाला की आपण शहरातल्या गर्दी पासून लांब पळायला बघतो, आणि अश्या वेळी निसर्गाची मैत्री खूपच गोड वाटू लागते. निसर्गाशी मैत्री करण्याचे बरेच मार्ग आपण शोधत असतो. काही लोक ' ट्रेकिंग ' आणि 'हाईकींग' ची संधी उचलतात. ज्या लोकांना खूप शाररीक श्रम झेपत नाहीत ते आपल्या 'मॉर्निंग वॉक' मध्ये निसर्गाचा आनंद घेतात. अश्या अनेक मार्गांमध्ये एक खूप वेगळा मार्ग आहे जो आपल्याला निसर्गाशी खूप निखळ मैत्री करण्यास मदत करतो. तो म्हणजे 'नेचर आणि वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफी'.

ऑगस्ट २००६ ला मी अमेरिकेत पुढच्या शिक्षणासाठी आलो. अमेरिकेचा भूगोल खूप बहुरंगी आहे. एक राज्य आपल्याला बर्फाची ओळख करून देतो तर दुसरा राज्य वाळवंटाची. जशी माझी अमेरिकेतली भ्रमंती वाढू लागली, तसा मी नैसर्गिक सौंदर्य असणाऱ्या जागा शोधण्याच्या मागे लागलो. अमेरिकेत येणाऱ्या प्रत्येक माणसाने कोणती निसर्ग सौंदर्य जपणाऱ्या जागा न चुकता पहाव्यात याची यादी मी बनवायला लागलो. 'येलो स्टोन नॅशनल पार्क', 'डेथ व्हेली नॅशनल पार्क', 'ग्रांड कॅन्यन नॅशनल पार्क', 'शेनंदोव्हा नॅशनल पार्क' अशा अनेक जागा माझा मनात आता घर करू लागल्या. जसा जसा मी ह्या जागांच्या विषयी पुस्तकं वाचायला लागलो, इंटरनेट वर त्यांची माहिती मिळवायला लागलो, तसा मी लोकांनी त्या ठिकाणी काढलेले फोटो चाळायला लागलो. माझा नझरेत अनेक अप्रतिम छायाचित्रांनी आपला ठसा उमटवला. मी असा विचार करायला लागलो कि मी ही असे छान फोटो काढू शकेन का? फोटोग्राफी चा छंद जोपासला तर त्या निमित्ताने नव्या जागा ही बघणं होईल आणि फोटोग्राफी पण शिकता येईल. प्राण्यांची आवड लहानपणापासून असल्याने 'वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफी' कडे मला विशेष आकर्षण वाटू लागले. अश्या रीतीने मी 'नेचर आणि वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफी' कडे एक सुरेख छंद म्हणून बघायला सुरवात केली. २००६ साली शिकत असताना माझ्याकडे 'डिजिटल एस-एल-आर' कॅमेरा घेण्या इतके पैसे न्हव्ते. मग मी एका साध्या 'पॉइंट अँड शूट' कॅमेर्यानी सुरवात केली. 'डीगीटल एस-एल-आर' आणि 'पॉइंट अँड शूट' मधला फरक मी लवकरच तुम्हाला सांगेन. कोणत्या ठिकाणी कशा प्रकारचा फोटो काढता येईल ह्याचा विचार मी करायला लागलो. २ वर्ष बराच सराव केला आणि त्या नंतर मी माझा स्वतःचा पहिला ' डिजिटल एस-एल-आर ' कॅमेरा घेतला.

' डिजिटल फोटोग्राफी ' साठी दोन प्रकारचे कॅमेरे वापरले जातात. 'पॉइंट अँड शूट' आणि ' डिजिटल एस-एल-आर '. 'पॉइंट अँड शूट' कॅमेरा आपण दररोजच्या फोटोग्राफी साठी वापरतो. सोनी, पानासोनिक, कॅनोन, निकोन अश्या बर्याच कंपन्यांचे कॅमेरे आपल्याला बाजारात बघायला मिळतात. 'डीगीटल एस-एल-आर' कॅमेरे मात्र 'पॉइंट अँड शूट' च्या तुलनेत महाग आणि आधुनिक असतात. 'पॉइंट अँड शूट' कॅमेरे ५० डॉलर्स पासून बाजारात उपलब्ध आहेत. पण ' डिजिटल एस-एल-आर ' ची किंमत ४०० डॉलर पासून सुरु होते आणि ती ५००० डॉलर्स पर्यंत जाऊ शकते. जगातले प्रसिद्ध छायाचित्रकार ' डिजिटल एस-एल-आर ' कॅमेऱ्यांचा वापर करतात. आपल्याला आता असा प्रश्न पडत असेल की मग हे कॅमेरे बाकीच्या कॅमेर्यानपेक्षा इतके महाग का? ह्या प्रश्नाचं उत्तर तुम्हाला ह्या कॅमेऱ्यांनी काढलेल्या छायाचित्रांकडे बघूनच कळेल. ही छायाचित्र इतकी उत्तम दर्जाची असतात कि तुम्हाला त्यांची मोठी 'पोस्टर्स' करून घेता येतात. 'पॉइंट अँड शूट' कॅमेऱ्यांनी काढलेले फोटो मोठे करायला गेलं की धुरकट दिसू लागतात. 'डीगीटल एस-एल-आर' कॅमेर्यामध्ये एका डासाच्या किव्हा माशीच्या पायावरचे केस टिपण्याइतकी क्षमता असते. अश्या बार्कायी दर्शवणार्या फोटोंना 'मॅक्रो फोटो' म्हणतात. मी काढलेल्या ''मॅक्रो फोटोग्राफी' चे हे एक उधारण. ह्या फोटोत आपल्याला सापाच्या अंगावरचे पाण्याचे थेंब ही दिसून येतात.

                  

          

'डीगीटल एस-एल-आर' कॅमेऱ्यांना त्यांची स्वतःची 'लेन्स' असते. आपण कोणत्या प्रकारचा फोटो काढतो आहोत त्याप्रमाणे ही लेन्स बदलता येते. म्हणजे 'मॅक्रो फोटोग्राफी' करता खास 'मॅक्रो लेन्स' बाजारात उपलब्ध आहेत. अश्याच प्रकारे 'वाईड अँगल लेन्स' (सूर्योदय किंवा निसर्ग

सौंदर्य टिपण्यासाठी), 'टेलीफोटो लेन्स' (लांब असलेला पक्षी किव्हा प्राण्याचे फोटो घेण्यासाठी) अश्या अनेक लेन्सेस आज बाजारात मिळतात. ह्या लेन्सेस ची किंमत १५० डॉलर्स पासून तब्बल १०००० डॉलर्स पर्यंत जाऊ शकते. हे सगळे आकडे पाहता आपल्याला अंदाज आलाच असेल की हा तसा महागडा छंद आहे. पैशाची गोष्ट थोडी बाजूला ठेवली तर ह्या छंदासाठी खूप संयम ही हवा. जर तुम्हाला वाईल्ड लाईफ फोटोग्राफर बनायचं असेल, तर तुम्हाला त्या एका क्षणाची वाट बघावी लागते. मला एकदा 'ऑस्प्रे' पक्षाचा माशा बरोबरचा फोटो टिपायचा होता. मी त्यासाठी सकाळी साडे सात वाजल्यापासून वाट बघत होतो. शेवटी मला दुपारी चार चा सुमारास तो फोटो टिपायला मिळाला.

       

जसा संयम हवा तसाच ह्या छंदासाठी प्रत्येक गोष्टीकडे एका वेगळ्या दृष्टीकोनातून बघण्याची क्षमता ही हवी. उदाहरणार्थ वाळवंटातल्या एका ओसाड ओंडक्याचा छायाचित्रासाठी कसा उपयोग करता येईल, हा विचार आपण करू शकलो पाहिजे. हा फोटो मी कॅलिफोर्नियाच्या 'डेथ व्हेली नॅशनल पार्क' मध्ये घेतला आहे. छायाचित्रात ह्या एका ओंडक्यावर सगळं लक्ष केंद्रित केलं आहे. फोटो मुद्दामच संध्याकाळच्या वेळी घेतला आहे कारण मावळत्या उन्हात वाळूचा रंग आणखीन खुलून दिसतो. अशा काही गोष्टींचा खूप विचार केला की फोटोग्राफी आपल्या आपणच आवडायला लागते.

     

आणखीन एक उदाहरण म्हणजे पोर्तलंड गावातल्या ह्या समुद्र किनाऱ्याच. सूर्योदयाचे सुरेख रंग ह्या छायाचित्राला एका वेगळ्याच प्रकारची झालर चढवतात. हाच फोटो जर दुपारच्या उन्हात काढला असता तर तो आकर्षक दिसला नसता. फोटो काढताना टेकडी वरचं घर फोटोच्या डाव्या कोपऱ्यात घेतलं आहे. तेच जर फोटोच्या मधोमध असलं असतं तर फोटोतल्या रंगाचं महत्व कमी झालं असतं.

         

कॅनॉन आणि निकोन हे डिजिटल फोटोग्राफीच्या बाजारातले सर्वात मोठे खेळाडू. कॅनॉन पेक्षा निकोन चांगला किंवा निकोन पेक्षा कॅनॉन असं म्हणणं खूपच चुकीचं ठरेल. दोन्ही कॅमेरे अप्रतिम आहेत. आपलं मन कोणत्या कॅमेर्यावर येऊन बसतं ते महत्वाचं. माझाकडे सध्या कॅनॉन कंपनीचा ७ डी हा कॅमेरा आहे, त्याच बरोबर दोन लेन्सेस आहेत. एक वाईड अँगल लेन्स आहे आणि दुसरी टेलीफोटो लेन्स. वाईड अँगल लेन्स मी निसर्ग सौंदर्य टिपण्यासाठी वापरतो. टेलीफोटो लेन्सचा उपयोग मला लांबच्या पक्षाचा किव्हा प्राण्यांचा फोटो काढण्यासाठी होतो. उदाहरणार्थ ह्या घुबडाच्या जवळ जाण मला शक्य न्हवतं. माझी थोडी जरी चाहूल लागली असती तर ते उडून गेलं असतं. अशा वेळी मला माझ्या टेलीफोटो लेन्सचा उपयोग झाला.

       

निसर्ग व पक्षी पाहण्यासाठी खूप लांब जाण्याची गरज अजिबात नाही. आपल्या घराच्या आजू बाजूला असलेल्या पार्क्स मध्ये बरेच "बर्ड फीडर्स" असतात. ह्या फीडर्स जवळ थोडा वेळ घालवला तरी आपल्याला भरपूर प्रकारचे पक्षी बघायला मिळतात. रेड कार्डीनल, रॉबिन, वूडपेकर असे अनेक पक्षी ह्या फीडर्स जवळ दिवसातले बरेच तास घालवतात. आपल्या घरामागे छोटं अंगण असेल तर तुम्ही तिथेही "बर्ड फीडर्स" लाऊ शकता. घरात लहान मुलं असतील तर त्यांची अमेरिकेत आढळणाऱ्या बऱ्याच पक्षांची ओळख होईल. खालील फोटो मी माझ्या घराजवळच्या "ऑरेगॉन रिज पार्क" मध्ये घेतला आहे. हा पक्षी अमेरिकेत "रेड बेलिड वूडपेकर" म्हणून ओळखला जातो.

                

फोटोग्राफी बद्दल लिहाल तेवढ कमीच. खरतर फोटोग्राफी फक्त इथेच थांबत नाही. लोकांना 'पोर्टरेट', 'ट्रॅव्हल', 'एरीयल' अश्या अनेक प्रकारच्या फोटोग्राफीत रुची असते. तर तुम्ही पण चालता चालता दिसणार्‍या एकाध्या सुंदर फुलाचा, समुद्रामागे लपणार्‍या त्या सूर्याचा किव्हा फांदीवर बसलेल्या एका देखण्या पक्षाचा फोटो काढून बघा. निसर्गाशी आपण मैत्रीचा हात कधी मिळवला हे तुमच तुम्हालाच कळणार नाही!

The "Maine" Experience

Memorial Day 2012 weekend was on the corner and a lot of destinations ran through my mind. Southern Utah, Florida, West Virginia to name a few. Finally I got myself locked onto Maine and New Hampshire. I read forums/reviews and people had some fantastic experience along the Maine coastline, especially photographers. Another reason for hitting Maine was because a fish named "Alewife" runs across the rivers along Damariscotta area in Maine. A count of around 200,000 is noted every year around first week of May through mid June. Lot of birds are definitely attracted at this event mainly Raptors including Eagles and Ospreys. I didn't have a clue that Sea Gulls will be there as well and boy I was provided with some spectacular action from them too.

I started my journey on Saturday afternoon (Tickets were way expensive on Friday and I had no intentions of over-spending on the trip).  Had a dual thought initially whether I want to take a flight or drive. Drive would have been a total of around 20 hours two way and would surely have had my energy sucked big time. I had to preserve it for my Hiking and other expeditions in Maine. So finally decided to fly to Boston from Baltimore and drive from there. After doing my Math, I came to the conclusion that at any given day of my trip I wouldn't be driving more than 5 hours. That was reasonably doable for me and I was confident I would be able to drive as well as hike in a single day. 

Reached Boston at 4:30PM on Saturday evening. My plan was to start driving at 5:00PM and hit Portland Head Light for Sunset around 7:30PM. Expected sunset time for the day was 8:10PM.  Portland Head Light has much better shots at sunrise (because of eastern coastline) but going there for sunset was good because that way I could explore the place and spot good locations from where I could take my early morning shots for the next day. As planned reached to Portland Head Light at 7:45PM. Photography was not my first preference at that time of the day so explored the area. I hiked for about 30 minutes along the cliffs and discovered a spot where I can photograph for tomorrow morning. So I had my next day morning's location locked down! Had a long day the next day so slept early at my Motel (Around 9:30PM)

DAY 1:

Alarm rings at 3:00AM the next day! Started towards Portland Head Light at 3:30PM. Expected arrival time was 4:30PM. I needed 30 minutes to hike to my locked spot. Since sunrise time was 5:05AM, I had to make sure I reach there by 4:50AM. I had absolutely no traffic issues at 3:30AM plus I pushed a little harder on my car's accelerator to reach earlier at Portland Headlight House. Got there around 4:15PM and hiked for 30 minutes to get to my spot. I set up the tripod, took some test shots and waited for the orange light to come out of the sea. And then it was one of the most beautiful sunrises I had ever seen!!! Wow I wished that the moment should stop here and everything should just freeze forever!! I'll not speak much but let my photograph tell you the story:

Well you saw what I actually experienced which I feel is beyond words so I'll move ahead with my story. I had a 45 minute drive to  Damariscotta area in Maine where the Ospreys were located. I reached Damariscotta at 6:30AM. Took me a while to explore the area and I finally settled down at a spot after an hour. I waited waited and waited. A lot of fish activity was going on in the river, but no Ospreys. There were a bunch of Sea Gulls that entertained me for a few shots. Some photographers came, stayed and left so had company while I was hanging out in the area. Here are few of the Gull photos I clicked:

So coming back to my wait, it was now close to 6:00PM. I had seen Osprey activity but way far away, beyond my camera's reach. I was losing hope and thought my luck hasn't supported me as far as Ospreys are concerned (I was keeping myself happy by telling myself that I have seen a wonderful sunrise today and have no reason to get disappointed). I hoped for magic to happen and it did happen around 6:30PM. Out of nowhere, here comes a beautiful Osprey with Fish in it's talons!! I had just a second of reaction time. I focused through my viewfinder and my shutter went "Bang Bang Bang"!! All of this lasted for less than 30 seconds! Here is the outcome:

So I looked up and thanked God! I told him I was extremely thankful to him because he cared for my patience and efforts!! And there my Day one ended in style! Came back to my room smiling and went off to bed. Next day was a big and long day too!

DAY 2:

Woke up at 3:30AM and started for Acadia National Park. It was a 2.5 hour drive from where I stayed. So I knew my total drive time back and forth would be 5 hours. Plus I knew I had to hike in Acadia National Park. I was mentally convincing myself that I want to do this at any cost throughout the time I was driving to the park. Reached there around 6.30AM. I knew my spots since I had studied the Park's map (The park is around 47000 acres in area so I had to pick my spots before I drove there). There was no way I could go there and then explore the park!! I would have to write another blog post if I start speaking in detail about Acadia, so I'll cut it short and tell you that I visited around 7 spots in Acadia and hiked for more than 4 miles in the woods and along the lakeside. Here is one of the shots from Acadia National Park:

Started driving from Acadia National Park after lunch. My plan was to hit Pemaquid Light House by sunset. While coming back I had ample time so took some intermediate stops at places where I thought I should stop and enjoy Nature or click snaps. Here is one of the spots that I stopped and took a photograph:

Took me nice 4 hours to come to Pemaquid Light House. It is a wonderful place along the coastal cliffs and the sunset view is phenomenal ! I hiked a little bit along the cliffs (Had very less stamina left from my hikes in Acadia National Park). Came across a place along the cliffs where a small portion of water had accumulated in the rocks. I realized that at a certain position, the Pemaquid Light House has its reflections falling into the water. I had to take a snap !! That was my final shot of the day and I headed to my room after that. I'll write less and let my picture speak for you! Here is the photo:

DAY 3: 

It was supposed to Rain the whole day on Day 3. The only place where I was thinking to be was Damariscotta for the Ospreys....Again!! Reached there by 8:30AM. It was raining cats and dogs outside!! I had no choice but to sit in my car and hear the rainfall. Weather said the rains might open between 12:30PM to 3:00PM and start again after that. So I had a 2.5 hour window. Plus the sky was cloudy and light was too bad for a decent photo. I still decided to go for it and changed my Camera settings to make sure that I get an acceptable image in low light situations. So rains opened around 12:30PM and I sat with my camera waiting for action to happen.  I had already waited 4 hours in my car and was mentally preparing to wait for another 2.5 hours. No action whatsoever. I told myself: "Lets go home and take an afternoon nap". I needed rest. I started driving back to my room. Drove for about 5 minutes and my mind said: "Go back man. This is your chance" (My wife says I make a lot of last minute changes which I feel is true!!). I drove back and sat again with my camera. Five minutes and this guy fishes right in front of me!!!! I am smiling from inside and saying: "WHAT THE HECK! I am glad I came back!". The light was very low but I managed to get some good shots out of this guy. Here are a few examples:

 

Again, looked up and thanked god !! (I always do that when I get a great shot)!! And so my Day 3 ends in style...Again!! Started the next day early morning and flew from Boston to Baltimore. Had to log into my office computer that day! I had almost forgot in the past few days that I have a job and duties to perform!! 

Finally, I clicked a picture of myself at the coast of Maine and when I saw it, I realized I was actually following my passion of Photography and Travel and had enjoyed every moment of it. I had even forgotten about the fact that I stay in Maryland! Thought I should relate this picture to "Life" in some or the other way:

So here is my story of a wonderful trip to Maine! I hope you guys enjoyed reading through the post. I would highly recommend Maine especially in the Fall season when leaves turn to Yellow and Orange. Maine and New Hampshire have one of the best falls in the United States! And please do remember me and this post when you visit the area!! Chao!